ما هرسال در خانه مراسم دعای عرفه برگزار می‌کنیم و همه‌اش به دلیل علاقه‌ی خاصی است که مامان به این روز دارد. او معتقد است این دعا به‌تنهایی یک مدرسه‌ی انسان‌سازی است و همه باید آن را بادقت بخوانند.

من کتاب دعا را باز می‌کنم و این صفحه پیش چشمانم می‌آید: «خدایا! تو پناهگاه منی، هنگامی‌که راه‌ها با همه ی وسعت، بر من صعب و دشوار شوند»، بعد کتاب را همان‌جا می‌بندم و حس می‌کنم چقدر دلم آرام و مطمئن شده است.

 نویسنده: عاطفه جوینی

پی نوشت:
1.رهیافتی از دعای عرفه امام حسین علیه السلام